Yemek yemek, her çocuğun gelişimsel anlamda önemli bir ihtiyacıdır. Yeme alışkanlığı, çocuğun bireyselleşmesine, o gün içinde bulunduğu duygu durumuna ve motor gelişimine göre farklılıklar gösterebilir. 2-3 yaşında yeme alışkanlıkları oluşmaya başlar. Çocuk bağımsızlığını kazanmaya başladıkça yemekle ilgili kararları da kendisi kontrol etmek ister. Ne zaman ve ne kadar yiyip yemeyeceğine kendisi karar vermek ister. Bu süreçte anne ile çatışma başlar.
Öncelikle yapmanız gereken, bu konuda inatlaşmamaktır. Çocukla inatlaşıp mücadeleye girmemeniz en doğrusu olacaktır. Yapılması gereken, doğru model olmaktır. Yani, yemek saatlerinde ailecek yemek masasında bulunmak, herkesin yiyeceği kadar yemeği tabağına alması, tabağını bitirmesi örnek olacaktır. Yemek saatleri önceden belirlenmelidir ve çocuğun oyununa göre revize edilmemelidir. Çocuk, bir süre sonra yemek saatini öğrenecek ve yaptığı aktiviteleri, ilgilendiği işleri ona göre ayarlayacaktır.
Yine de yemek masasına gelmiyorsa ya da bir süredir istikrarlı davranmanıza rağmen yemek yemeyi reddediyorsa, inatlaşmayın, kızmayın. Ancak burada başka yemek alternatifi sunmamanız, asıl mesajı alması için faydalı olacaktır. Yemek, yemek masasında yenir ve her insanın, her çocuğun gelişmesi için doğal bir ihtiyaçtır.
Yemek saati dışında yemek yemek isterse, yemekleri yemek saatinde yediğinizi ve bir sonraki yemek saatine kadar beklemesi gerektiğini güzelce anlatabilirsiniz (“Sana demiştim, yemek yok, beklemek zorundasın.” gibi haklı olduğunuzu gösteren cümlelerle değil). Motivasyon olması için bir sonraki yemek saatinde çocuğun sevdiği yemekleri yapabilirsiniz. Yiyeceği miktar kadar yemeği tabağına alması, çocukta tabağından ve kendi beslenmesinden sorumlu olduğu hissiyatını yaratabilir.
Bu konudaki istikrarınız, davranışın oluşmasında ve yerleşmesinde asıl etkili olan faktördür.
Psikolog Gamze Taşkeli
